İçimdeki o tarif edilemez boşluk artık çok yoruyor beni.
Aşık olmak istiyorum. Birisine o duyguları hissedebilmek istiyorum. İnsanlar abartıyor muymuş yoksa o hisler gerçekten büyük ve güzeller miymiş bilmek istiyorum. Çok fazla istiyorum. Bir erkeği kitaplarımdan daha çok sevebilmek istiyorum. Bir erkeğin annesinden sonra en çok sevdiği kadın olmak istiyorum. Bir adamla beraber yıllar sonrasını hayal edebilmek istiyorum. O yanından ırmak akan ve etrafına ağaç, çiçek, çimen çizdiğim, bacasından duman çıkan evde birisiyle yaşadığımı, çocuklarımın salıncakta sallandığını hayal etmek istiyorum.
Çok şey istiyorum.
Ama gerçekten, hayatımda hiç aşık olmadım. Olduğumu sandığım oldu. Hepsi yanlıştı. Tek bir doğrum yoktu. Doğru insanlarla karşılaşma şansım olmadı, veya yanlış bir insanla beraberken doğru insanı kılpayı kaçırdım, veya doğru insan ben yanlış zamandayken geldi, hiç emin değilim hangisi yüzünden şu an yalnızım.
Şu an yalnızım ve sonsuza kadar böyle olacağını düşünmek canımı çok acıtıyor.
Ben ablam gibi kariyerime odaklanıp geçiştiremem. Ben hissetmek istiyorum. Bilimsel olarak düşünürsem normal insanlardan çok daha fazla up and downlarım var yani eminim daha fazla hissettiğimden. Ama ben sevgiyi, aşkı, güveni hissetmek istiyorum.
Biliyorum çok konuşuyorum bu konu hakkında.
Bir daha lafını etmemeye çalışacağım.
Sırf kimseyi rahatsız etmemek için değil. Eğer bir şeyi istersen o şey olmaz. İstediğini unutursan bir bakmışsın olmuş. Bunu umarak unutmaya çalışacağım.
Heh, sonuçta aşkı arayan bulamıyor. Bırakınca bulurum belki
Neler Oluyor 