Akademik krizler

Tuborg gold açıldı. Kenarda da kuruyemişim var. Tam delirmenin sınır noktasından 7. kez normale dönüyordum ki durup dinlenmenin ruhuma iyi geleceğini düşündüm.

Okulu bırakmayı düşünüyorum.

Bu aniden verilmiş bir karar değil.

Bırakınca ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim olmasa dahi şu anki düştüğüm durumdan daha kötü olmamalı bence, en azından kıyaslanabilir bir sıkıntı muhtemelen.

Ne mi oldu? Math ve phys 101leri sonbahar dönemine bıraktım bi iki hafta önce. -matı 4., fiziği 3. alışım olacak) Geçen dönemden kalan genel kimya 1’i ve bu dönem aldığım iki kimya dersini geçebilmek gibi bir hedefim vardı.

Hepsini bırak hiçbirinden doğru düzgün bir not alamayacağım kesin gibi- ve bunu tüm optimistliğimle söylüyorum.

Az önce lab raporu yazıyordum işte derslerden birisi için.

Yemin ederim en basit açıklaması şu: Aslında yapmadığımız labı yapmışız gibi farz edip güüüüya yaptığımız şeyler üzerinden rapor çıkarmaya çalışıyoruz bize cevabı veren kişiye neden o cevabı bulduğumuzu kanıtlamaya çalışıyoruz.

Şimdi, bazı problemlerim var bu saçmalık hakkında.

Birincisi, daha önce zorlandığımız derslerde zaten bunu ileride kullanmayacağız gereksizler gözüyle bakıp geçebiliyorduk ama bunları gerçekten öğrenmemiz gerekiyor. Ve bunu yaparken severek yapacağımıza o kadar inanmıştım ki kendimi sayfalara, tepkimelere, elimdeki kaleme bakarak ağlarken bulduğumda baya hayal kırıklığına uğradım.

Evet daha önceki drug&alcohol karışımlarından dolayı hafızamın ve beynimin gerekli bölgelerinden bazılarını yeterince kullanamadığımı fark ediyorum ve bu beni ayrıca üzen bir durum ama bu kadar çaresiz kalacağımı hiç düşünmemiştim. not: drug derken drug drug değil drug drug

Herhangi bir durumda yapamıyorum diyebilme şansımın olduğunu sanmıyorum çünkü a- yapabilecek daha iyi bir şey yok ufukta b- annem, babamı karşısına aldı ve annemi ve kendimi hiçkimseye mahcup etmek istemiyorum. Becerememiş densin istemiyorum.

Ayrıca Boğaziçi Üniversitesini bırakmak fikri bana kolumun birini koparmak fikriyle eşit derecede korkunç geliyor. Buradan başka hiçbir yerde gelişmek istediğimi sanmıyorum. Bu elimdeki neredeyse hiçkimsede olmayan fırsatları silip atmak bana tek kelimeyle aptalca geliyor.

Yapabileceğim minik bir değişim de var, yapabilirim, evet; Bu dönemi dondurup 2020 girişlilerle tekrar 1. sınıfmışım gibi başlayabilirim. Ama bu bir risk. Tabi ki şu anki bölümden olan içten arkadaşlarımı kaybedeceğimi sanmıyorum ama onlar bir ileri fizik alırlarken hala 101de kalmış olmak bile beni çok üzmüştü. Tabi ki daha çok insan çıkacak karşıma ama elimde olanı da kaybetmek istemiyorum boş bir korku olsa da.. Ayrıca bu dönem elimde kalan dersler gerek anlamda bir sene uzattığımı resmileştirmemek amacı ile çok önemliler. Bir türlü petrucciyi ya da solubility table ı ağlamadan elime alamasam bile.

Evet bu okulda ve bu bölümde kalacağımdan her ne kadar emin olmasam da kendimi itmeye çalışıyorum sonuca doğru.

Bu okulun en büyük problemi ne biliyor musunuz? Seks bile bir tabu değilken başarısızlığın tabu olması. Belki de her yerde başarısızlık bir tabudur ama konuşmak istediğimde utanmadan kimseye konuyu açamıyorum. Kimseye danışamıyorum. Serabı görmemin zamanı gelmiş de geçiyor sanırım. Im not okay.

Ne konuştuğumu bile bilmiyorum şu ana kadar. Ama fikirlerimi toplamama biraz da olsa yardımcı oldu. Kalan birayı dikip bütün gün delirmekten ilgilenemediğim çocuğumun yanına gidip sızmış taklidi yaparak uyumak istiyorum.

Bu arada taşınmak çok büyük sıkıntıymış. İnterneti sorun, elektriği doğalgazı suyu sorun, her şey bu adresime kayıtlı ve resmen burası ev. Ama fırsat varken yeni evimi bulmalıyım. Bu konu hakkında da kimseyle konuşamıyorum çünkü hiçkimse ana parası yiyen okumakta sıkıntı çeken tek kedili bekar bir annenin evi taşımasının zorluğunu bilmiyor.

Empati arıyorum. Biraz empati ve biraz benzer düşünceli bir insandan tavsiye.