Yazamıyorum. Okuyamıyorum. Çalışamıyorum. Ölemiyorum. Yaşayamıyorum. Uyuyamıyorum. Uyanamıyorum. Zayıflayamıyorum. Başlayamıyorum. Sevilemiyorum. Başaramıyorum.
Bu sikik döngüden hiçbir şekilde çıkamıyorum.
Tüm organlarım beni terk ettiğinde -kabul, birkaçı daha terk etse de oluyor- köşemde ölüp gideceğim.
Hiçbir şey başarmadan.
Hiç aşık olmadan.
Teomanın dediği gibi, yüzme bilmeden.
Elimde olsa ölmek istemezdim. Her şey yolunda olsa. Bazı şeyler bile yetebilirdi.
Yıl bitiyor yine. Hala ölümsüzlüğü bulamadım. Böyle giderse hiç bulamayacağım. Öylece ölüp gidersem bir anlamı olmayacak. ***KENDİME NOT: ÖLDÜĞÜMDE OKUNACAK ŞEYLERİ HALLET***
Acaba bunla alakalı bir ayarı var mı herhangi bir uygulamanın. Mesela iki ayda bir check in yapmazsan seni ölmüş kabul edip belirli yazıları belirli yerlere ulaştıran bir ayar. *patendepending*
Bir alanda işe yaramak çok önemli ve güzel olurdu benim için. Ama gelin görün ki nereden başlayacağım hakkında bile bir fikrim yok.
Yalnız başıma ölüp gideceğim.
Pamuk, kedim, yüzümü yiyecek ve onu da bu yüzden uyutacaklar.
Annem babamı boşayacak son zamanlarımızı elimizden aldın kahrolası diyerek.
Biraz ağlayacaklar, sonra bitecek.
Ödev mailleri gelmeye devam edecek yine de. Ödev ve hatırlatma mailleri bitmeyecek.
Siktiğimin twitterı hiçbir hesabımı kapatmayacak. İstediğimde bile yapmıyorlardı. Öldün zaten diyecekler. Musallat olacağım twittera.
En fazla 10 kişi tarafından hatırlanacağım ama herkes beni çok seviyormuş gibi yapacak. Öldüm ya.
Neler Oluyor 