↵

Büyük aşklar hep biter mi?

Bittikten sonra güzel hatırlamak yeter mi?

Muhteşem şeylerin sonsuz olduğunu sandığımız için mi mutsuz oluyoruz bir şeyler bittiğinde?

 

Bence bir ilişkiyi nerede ve ne zaman bitireceğini bilmek çok önemli.Mesela emrah ile tanıştığımızdan 5 gün sonra aramızdaki ilişki daha da garipleşmeden konuşmayı kesse idim çok mutlu huzurlu olurdum. Bana ilişkilerin uzadıkça rezalete dönüştüğünü öğreten ikinci kişi oydu. Birincisi ise birlikte yaklaşık 10 high saat geçirip bir daha görmediğim, bende numarası bile olmayan çocuk.

Üniversitede ruh eşlerinizden biriyle tanışıp onunla uzun seneler geçirip evlenip mutlu mutlu ölmeyi bekleyemezsiniz. Lily&Marshall saçmalıkları gerçek değil.

Üniversitede takılırsınız. Sevgili olmak bile gerekli değildir. Neden zamanınızı bağlanarak, sorumluluk hissederek geçiresiniz? Neden hesap vereceğiniz birini istersiniz ki? Tamam, ilişkiler bundan ibaret değil. Ama üniversitede (veya hayatın genelinde) birine nasıl güvenirsiniz ki??

Eski sevgilim bana frengi bulaştırdığını iddia ettiğinde bunu idrak ettim. Buna muhtemelen burada da baya sövmüşümdür ama bilerek -yüzde yüz bir bilinçle- yaptığından eminim. Ki eğer öyleyse bile şu an temiz olduğumu biliyorum ama olay temiz olup olmamak değil, olay o korkunç his.

Koltukta oturuyordum. Aldatıldığımı yeni öğrenmiştim. Bitmişti bile kafamda. Evden çıkarmaya uğraşıyordum bağırmadan. Dizleri üstüne çöktü önümde. “Bir şey söylemem lazım” dedi. “Frengiyim ben. Tüm kadınlardan nefret ediyorum ve hepsinden intikam almak için sana bulaştırdım.” Yaklaşık 10 dakika beni korkudan kıvrandırdıktan sonra -çünkü o hastalığın ne kadar ciddi/iyileşebilir olduğunu bilmiyordum- yalan söylediğini düşündüğüm bir şekilde “Şaka yaptım” dedi.

Kan testlerimin temiz çıktığı günden sonra da arayıp “Az önce doktordan çıktım, frengiymişim, testlerin yanlışmış, çabuk tekrar git” dedi.

Bu psikolojik terörü hak etmemiştim.

Sonradan fark ettim ki kimseye -tek eşli olabileceğine inandığım insanlara bile- güvenmeyeceğim asla. Ne çıkacağı belli olmuyor.

Burası İstanbul, herkes aldatıyor.

Ben bile.

Yakın bir arkadaşım düzgün bir insan bulmam gerektiğini ve tüm bu fakbadi işlerini falan geride bırakmanın zamanı geldiğini söyledi. Etrafa baktım, düzgün insanları gördüm. Sonra dank etti. Düzgün insanlar beni sevgili materyali olarak değil uzak durulacak bir şey olarak görüyorlardır muhtemelen. Öyle bir vibe yaydığımı hissediyorum. Önce bunu değiştirmeliyim, sonra düzgün insanlarla dzgün arkadaşlıklara ve ilişkilere merhaba diyebilirim.

Sonuçta, iyi insanlardan -onlara olumsuz etki olmamak için- uzaklaştığım zamanlardan çok farklı birisi olsam bile tamamen tüm negatif etkilerimi yok edemedim.

Önce kendimi halledip yola öyle devam etmeli.